Kişisel ve akademik gelişimimde çok sayıda kişinin emeği vardır. Rahmetli babamın, sevgili annemin, ailemin, arkadaşlarımın, öğretmenlerimin, hatta öğrencilerimin…
Burada öğretmenlerime teşekkür etmek istiyorum. Hangisini sayayım? Mustafa Kaya’yı mı, mektubunda harçlık gönderen Ayşe Çöplüoğlu’nu mu, Fen Bilgisini Sevdiren Semiramis Tuncer’i mi, Türkçe’yi sevdiren Aliye Bektaş’ı mı, tarih merakı uyandıran Resul Güven’i mi, gerçek öğretmen Şengül Tanyel’i mi? Adlarını burada anamadığım çok saygıdeğer ilk okul, orta okul ve lise öğretmenlerim. Size ne kadar teşekkür etsem azdır. Sonsuz teşekkürler…
Üniversite öğreniminde bana katkısı olmuş çok sayıda hocam ile hala aynı çatı altında, Mülkiye’de, çalışma onurunu yaşıyorum. Değerli hocalarıma içten teşekkürlerimi sunuyorum.
İzninizle, özel teşekkürüm Prof. Dr. Sayın Yüksel Koç Yalkın’a. Akademik konularda olduğu kadar, sosyal konularda da kendisinden çok şey öğrendiğim, “asistanı” olmaktan onur duyduğum; değerli insan gerçek bir bilim kadını, hocaların hocası… Emeklilik döneminde ve İstanbul’da yaşıyor, kendisine sağlıklı, uzun yaşam diliyorum.
Bir teşekkür de: O biliyor.
26.04.2011, Ankara